Դատաիրավական համակարգի նկատմամբ վստահությունը՝ ազգային անվտանգության երաշխիք

Հայաստանի Հանրապետության նախագահը 07.02.2007թ.-ին թիվ ՆՀ-37-Ն հրամանագրով հաստատել է Հայաստանի Հանրապետության ազգային անվտանգության ռազմավարությունը (այսուհետ՝ Ազգային անվտանգության ռազմավարություն): Ազգային անվտանգության ռազմավարության ներածական մասում սահմանված է վերջինիս հասկացությունը, մասնավորապես՝  ազգային անվտանգության ռազմավարությունը պետության, հասարակության և անհատի անվտանգության ապահովման, կայուն զարգացման, հայ ինքնության պահպանման պետական քաղաքականության համակարգն է : Ի թիվս այլոց, սահմանված է նաև հետևյալը՝

«Ազգային անվտանգության ռազմավարության իրագործման հիմնական երաշխիքներն են`

·           պետական կառավարման համակարգի արդյունավետությունը,

·           իրավունքի գերակայության ապահովումը,

·           ժողովրդավարական արժեքների արմատավորումը,

·           դատական իշխանության անաչառությունն ու անկախությունը,

·           զինված ուժերի մարտունակությունը,

·           անվտանգության և իրավապահ մարմինների արդյունավետ գործունեությունը,

·           արդյունավետ միջազգային ներգրավվածությունն ապահովող արտաքին քաղաքականությունը,

·           սոցիալական արդարության ապահովումը:»:

Ազգային անվտանգության ռազմավարության 3-րդ կետում սահմանված են ազգային անվտանգության դեմ ուղղված սպառնալիքները, որոնք դասակարգվում են երկու հիմնական խմբի՝ արտաքին և ներքին: Ներքին սպառնալիքների թվում նշված է նաև հետևյալը՝

«Ներքին սպառնալիքներ են՝

Պետական կառավարման համակարգի արդյունավետության նվազումը, դատա-իրավական համակարգի նկատմամբ վստահության պակասը. Հայաստանի Հանրապետությունը գտնվում է անցումային շրջանում և բարեփոխումների ակտիվ փուլում: Ազգային անվտանգությանը սպառնալիք կարող են լինել պետական կառավարման համակարգի արդյունավետության նվազումը և բարեփոխումների գործընթացի դանդաղումը: Դատական իշխանության արդյունավետ, անաչառ և անկախ գործունեությունը բացառիկ կարևոր նշանակություն ունի Հայաստանի համար: Պետական կառավարման համակարգի արդյունավետության կարևոր ցուցանիշ է դրա նկատմամբ հասարակության վստահության մակարդակը:¦:

Անհրաժեշտ է հիշատակել, որ ՀՀ արադարադատության նախարարը, 25.01.2012թ. խոսելով ՀՀ արդարադատության համակարգի բարեփոխումների 2012-2016թ. թվականների ռազմավարական ծրագրի մասին, հայտնել էր, որ ներկայումս դատական համակարգի նկատմամբ անվստահության աստիճանը կազմում է 70-80 տոկոս: Միաժամանակ նախարարը հայտնել էր նաև, որ նշված ծրագրով դատական համակարգի նկատմամբ անվստահության աստիճանը նախատեսվում է կրճատել՝ հասցնելով մինչև 30-40 տոկոսի:

Ուստի՝ կարծում եմ, որ դատական իշխանության անաչառության և անկախության ապահովումը, դատական համակարգի նկատմամբ վստահության բարձրացումը կարևորվում են ոչ միայն կոնկրետ անձանց կոնկրետ իրավունքների պաշտպանության տեսանկյունից, այլև անփոխարինելի նշանակություն ունեն դադեր շարունակ կորցրած և վերջապես վերականգնված Հայոց պետության ամրապնդման համար: 

Վարուժան Վարդանյան

Փաստաբան

          

Immigrating in Armenia

Entering without an Entrance Visa

Citizens of states for which no visa entrance regime is provided, are allowed to enter the territory of Armenia and stay there for up to 180 days, according to article 7 of the Armenian Law ''On Foreigners''.

  

Obtaining an Entrance Visa

According to the  Law ''On Foreigners'' citizens of states for which a no visa entrance regime is not provided may enter the territory of Armenia only after obtaining an entrance visa. The entrance visa can be issued in two ways: 
1. When the foreigner arrives to Armenia (at the Armenian state border)
2. Before the foreigner’s arrival to Armenia (at the Armenian embassy or consular service).

Citizens of some countries also have to obtain a prior invitation from Armenia before applying for an entrance visa. Governmental Decree No. 329-N of 04.04.2008 approved a list of countries, the citizens of which need to receive a visa before their arrival to Armenia and a list of countries, the citizens of which need to obtain a prior invitation from Armenia before applying for an entrance visa. According to the Law ''On State Duty'' duties payable for an entrance visa are set at the following rates:

1) 15,000 AMD (about $36) for a visa valid for up to 120 days

2) 3,000 AMD (about $7) for a visa valid for up to21 days


Obtaining a Residence Card 

A foreigner must obtain a residence card, if he/she wants to extend the stay in Armenia beyond the period specified in the entrance visa or by law where an entrance visa is not required. According to the Law  ''On Foreigners,''  there are 3 types of residence cards:

1. Temporary 

2. Permanent 

3. Special 

At first a  foreigner who is not of Armenian descent can apply for a temporary residence card, which  is granted for a one-year period. The issuing body is the Police. The procedure for issuing residence cards is established by Governmental Decree No. 1134-N of 07.02.2008. In order to receive a temporary residence card the applicant must submit the following documents:

1.  Application-questionnaire

2.  Three color photos (35 x 45mm) 

3. Passport, copy of the passport and anotarized translation into Armenian of the passport.

4. Medical certificate on health condition (general examination can be carried outin Armenian hospitals). 

5. Documents justifying the residence in Armenia (usually a certificate from employer or from aneducational institution or other document showing the reason of residence).

6. A proof of payment of state duties in the amount of  105,000 AMD (about $255). The payment is made only after the Police notifies of its positive decision, which usually happens within a month from  the application date.

Obtaining a Labor Permission

The Law ''On Foreigners'' requires  foreigners to obtain a labor permission before they can be employed in Armenia. Exceptions when a foreigner can work in Armenia without a labor permission are defined in article 23 of the Law, including  case when the foreigner is a founder or an executive officer or a representative of a  company with foreign investment. According to the Armenian Law ''On Foreign Investments'' the company is considered to be with foreign investment if it is created and its capital is paidby a foreign person or entity.

Varuzhan Vardanyan

Attorney, legal counselor

Vardanyan & Partners law firm

Հանրապետության տոնին հանրապետության մասին

Մեր քաղաքացիներից շատերի մոտ գոյություն ունի այն կարծիքը, թե ներկայիս Հայաստանի Հանրապետությունը երրորդ հանրապետությունն է: Այս կարծիքն այնքան էլ հիմնավորված չէ իրավունքի տեսանկյունից, քանի որ թե՝ 1920թ.-ին, և թե` 1990թ.-ին, նոր հանրապետություններ չեն հիմնադրվել: Իրականում 28.05.1918թ.-ին հիմնադրված Հայաստանի Հանրապետությունը 1920թ.-ին խորհրդայնացվել է, իսկ 1990թ.-ին անկախ է հռչակվել ԽՍՀՄ-ից:

1920թ.-ի նոյեմբերի 29-ին Հայաստանի ռազմահեղափոխական կոմիտեն Իջևան քաղաք մուտք գործելուց հետո հրապարակել է «Հայաստանը Խորհրդային Սոցիալիստական Հանրապետություն հռչակելու մասին» Հռչակագիրը: Հռչակագրում սահմանվել է. «Հայաստանի ապստամբած զանգվածների կամքով և ցանկությամբ Հայաստանի Կոմունիստական կուսակցությունն այսօրվանից Հայաստանը  հայտարարում  է  Սոցիալիստական Սովետական Հանրապետություն...»: Այդ հռչակագրի նշված դրույթի տառացի մեկնաբանությունից բխում է,  որ հռչակագրի հրապարակման պահի դրությամբ արդեն գոյություն  ուներ Հայաստան պետությունը և հռչակագրով նոր պետություն չի հիմադրվել, այլ արդեն գոյություն ունեցող Հայաստանը Կոմունիստական կուսակցության կողմից հայտարարվել է Սոցիալիստական Սովետական:

Ուստի՝ 1920թ.-ին Սոցիալիստական Սովետական հայտարարված Հայաստանի Հանրապետությունը այն հանրապետությունն է, որը հիմնադրվել է 1918թ.-ի մայիսի 28-ին, երբ Անդրկովկասյան սեյմի լուծարումից և Սարդարապատի, Բաշ-Ապարանի ու Ղարաքիլիսայի ժողովրդական ինքնապաշտպանության հաղթական մարտերից հետո Հայոց Ազգային Խորհրդի ընդունած փաստաթղթով Ազգային Խորհուրդն իրեն հայտարարում էր՝ հայկական գավառների գերագույն և միակ իշխանություն  և ժամանակավորապես ստանձնում էր կառավարության բոլոր ֆունկցիաները` հայկական գավառների քաղաքական և վարչական ղեկը վարելու համար:  

23.08.1990թ.-ի Հայաստանի Անկախության Հռչակագրի նախաբանում, ի թիվս այլոց, նշված է`«Գերագույն Խորհուրը`զարգացնելով 1918 թվականի մայիսի 28-ին ստեղծված անկախ Հայաստանի Հանրապետության ժողովրդավարական ավանդույթները, ՀՌՉԱԿՈՒՄ Է …»: Իսկ Հռչակագրի 1-ին կետում նշված է` «1. Հայկական ԽՍՀ-ն վերանվանվում է Հայաստանի Հանրապետություն` կրճատ` Հայաստան»: Սա նշանակում է, որ Հայ ժողովուրդը նոր պետություն չի հիմնադրել 1990թ.-ին: Ուշագրավ է, որ «Տոների Եվ հիշատակի օրերի մասին» ՀՀ օրենքի համաձայն՝ «Հանրապետության տոնը» նշվում է մայիսի 28-ին, իսկ սեպտեմբերի 21-ին նշվում է «Անկախության տոնը»:

Հետևաբար` ներկայիս Հայաստանի Հանրապետությունը 1918թ.-ի մայիսի 28-ին հիմնադրված` Հայ ժողովրդի առաջին հանրապետությունն է:

Վարուժան Վարդանյան

Փաստաբան